Neyðarlögunum hnekkt utan dómstóla?

Í svari fjármálaráðherra við fyrispurn Bjarna Benediktssonar kom eftirfarandi fram: 

„Það er mikill ábyrgðarhlutur af hálfu þingmanna að reyna að halda því fram við almenning sem berst við þungar skuldir að eitthvað hafi verið hægt sem ekki var hægt.  Það er augljóst mál að gjörningurinn varð að standast, annað hvort á grundvelli samkomulags eða að standast fyrir dómi og það er ekki hægt að færa með stjórnvaldsákvörðunum eignir undan búum, það myndi aldrei halda vatni fyrir dómstólum."

Í bloggfærslu sem ég skrifaði í gær og birti fyrr í morgun velti ég því upp hvort það gæti verið að með því að „koma á formlegum samningaviðræðum milli nýju bankanna og ríkisins sem eiganda annars vegar og skilanefnda og kröfuhafa gömlu bankanna hins vegar", eins og það er orðað í skýrslu fjármálaráðerra um endurreisn viðskiptabankanna, hafi neyðarlögunum í raun verið hnekkt, utan dómstóla.

Ég fæ ekki betur séð en að ráðherrra hafi nú skotið styrkum stoðum undir þá kenningu. 

„Eitt allsherjar klúður“