Á milli vita

,,Nú ertu þarna?" Sagði fullorðni maðurinn við gamla manninn í heita pottinum í morgun.

,,Ha? Já, ég er hérna, svona á milli vita skulum við segja." Sagði gamli maðurinn.

Þeir höfðu setið nokkuð frá hvorum öðrum en gamli maðurinn fikraði sig nú nær þeim fullorðna og þeir tóku spjallið.

,,Það er þá altént betra að vera á milli vita en milli kvenna."  Sagði fullorðni maðurinn.

,,Já það segirðu satt". Sagði gamli maðurinn. 

Fullorðni maðurinn hélt áfram og spurði spekingslega:  ,,Þú hefur þó ekki lent í einhverju?"

Sá gamli svaraði af bragði:  ,,Nei ekki nýlega.  Er búinn að vera giftur sömu konunni í 55 ár.  Og ég vona að við fáum 5 ár í viðbót".

Sá fullorðni saðgi þá:  ,,Hvað er það þá, demants?"

,,Já", sagði sá gamli,  ,,60 ár eru demants."

Talið barst því næst að heimsmarkaðsverði á gulli og demöntum og uppruna slíkra eðalmálma.  Í kjölfarið fór sá fullorðni að tala um kvikmynd Clint Eastwood um Nelson Madela.  Sá fullorðni hafði eftir Mandela að hann hefði uppálagt sínu fólki að fyrirgefa þeim sem hefðu brotið af sér.  Það væri eina leiðin til að koma í veg fyrir stórfelld blóðug átök.

Sá gamli sagði að Mandela hafi verið sterkur karakter og sá fullorðni tók undir það.  Svo fóru þeir að tala um Martin Luther King og rifjuðu upp að hann hefði verið skotinn.

Áfram héldu þeir að fjalla um leiðtoga.  Næst á dagskrá var Eva Joly.  Sá fullorðni hafði lesið viðtal við hana í blaði.  Hún væri svo sannarlega að vinna gott starf fyrir Ísland.  Sá gamli minntist á að hún hafi á tímum ELF málsins ekki farið út úr húsi nema í fylgd lífvarða.  Að ,,þeir" hafi ætlað að myrða hana.

,,Hvað varð um peningana?"  Sagði sá fullorðni þegar talið barst svo að útrásarvíkingunum.  Þá gat ég ekki lengur á mér setið og skaut því að að þeir væru í ,,Money Heaven".  Þeir kunnu að meta húmorinn og héldu talinu áfram. 

Sá fullorðni sagðist búa í nágreni við Björgólf Guðmundsson.  Hann sæist þó lítið núorðið.  Sá gamli spurði þá hvort búið væri að sletta rauðri málningu á heimili Björgófls.  Sá fullorðni sagði svo ekki vera.  Aftur á móti byggju barnabörn þess fullorðna í Fossvogi í næsta nágrenni við einhvern útrásarvíkinginn og þar hefði svo sannarlega verið slett.  Núna stæði húsið hins vegar nýmálað, ,,líkt og það hafi aldrei nokkuð fallið á það".

Þá varð mér hugsað til Mandela og varpaði fram þeirri spurningu hvort það væri nokkuð annað í stöðunni að gera en að fyrirgefa útrásarvíkingunum.

Eftir stutta þögn svaraði sá fullorðni af bragði: ,,Ef þeir sýndu einhverja iðrun".

Jafnvel sælla að gefa en þiggja

Athugasemdir

[Jón Hjörtur Brjánsson (IP-tala skráð) 28.2.2010 kl. 20:35]

Þetta hefur greinilega verið sérstaklega áhugavert spjall.

Ég er á því að Íslendingar ættu að færa Alþingi yfir í heitu pottana. Sérstakir fundir, þar sem menn þurfa á auknum innblæstri að halda, gætu svo til dæmis verið í Snorralaug.

www.jonhjortur.com